عجماء جان .
انسان‌های روی زمین، چقدر راحت از هم عبور می کنند! خیلی راحت .
بیشترشان انبار خودخواهی و منفعت طلبی شده‌اند. استفاده‌ی شان که از هم تمام شد، حق به جانب، بد و بیراهی می‌گویند و طلبکارانه همه چیز را رها می‌کنند و می‌روند. چون دیگر برای هم صرفه‌ای ندارند، چون به قول خودشان زندگی‌شان، با بودنِ هم، خراب میشود!
این‌ها همان‌هایی هستند که از بالا فقط باید نگاهشان کرد و به خاطرشان دل سوزاند. می توانستند خوشبخت باشند!
چنین است رَسم سرای سِپَنج .
من این جا هستم: t.me/minimugraphy
درباره این سایت